No i za wiele to nie zobaczyliśmy, bo jechaliśmy pod wiatr, a wiało mocnooo i po chwili zaczęło zacinać deszczem. Jacuś wymyślił, że pojedziemy szlakiem wcielanych do Opola miejscowości, by sfotografować się pod tablicami z ich nazwami - to ostatnia okazja, bo w styczniu będa likwidowane. Ale dotarliśmy tylko do Chmielowic, zrobiliśmy społeczne foto i zawróciliśmy bo się rozpadało. Jacuś miał do domu najbliżej i zapraszał nas na kawę i tenisa stołowego, ale jakoś nikomu się nie chciało i parami, trójkami porozjeżdżaliśmy się w stronę domów. Ja jechałam z Maćkiem i Bercikiem przez wyspę i spotkaliśmy po drodze Jurka K., który zachęcał nas by pojechać na kamionkę obejrzeć wodujących się Morsów. Podczas przedłużającej się rozmowy zniecierpliwiony i umoczony deszczem Bercik pojechał do domu, a my ubraliśmy peleryny i pojechaliśmy dalej. Niestety na morsów trzeba było jeszcze pół godziny czekać, a zrobiło się zimno, padało coraz bardziej, więc pożegnaliśmy Jurka i pojechaliśmy do domu. Zrobiliśmy w tym dniu tylko 25 km i już koło południa byliśmy w domu z lekka przemoczeni, ale wcale nie zniechęceni, zadowoleni, że mimo wszystko wyszliśmy z domu i nie spędzilismy całego dnia przed telewizorem.