Wszystkich jednak przebił Jacuś swoim kapeluszem i biało czerwoną peleryną z wielkim orłem. Rano, przed zbiórką, Sławek jako rzecznik prasowy naszego klubu, udzielił wywiadu na temat rajdu do Radia Doxa , a już na placu do portalu internetowego "Opole 24". Potem ustawiliśmy się do wspólnego pamiątkowego zdjęcia i ruszyliśmy w trasę pod przewodnictwem prezesa Kazimierza. Pojechaliśmy ulicą Ozimską, do Kościoła na Górce, by zapalić znicz na nagrobku senatora Osmańczyka. Następnym punktem naszego niepodległościowego rajdu był Pomnik Bojowników o Wolność Śląska Opolskiego na placu Wolności i kawałek dalej koło fontanny pomnik Żołnierzy Niepodległościowego Podziemia, o których kilka słów prawdy powiedział nam Kazimierz. Po zapaleniu zniczy pojechaliśmy dalej przez Rynek, ul. Piastowską, na stary cmentarz przy ul. Wrocławskiej. Tu zatrzymaliśmy się w dwóch miejscach by zapalić znicze pod pomnikami ludzi walczących o polskość na naszych terenach. Po opuszczeniu cmentarza pojechaliśmy znów ul. Piastowską w stronę wyspy Bolko, gdzie Kazimierz pokazał nam wmurowaną w ścianę szkoły tablicę poświęconą Bohaterom Powstań Śląskich (szkoła o tym imieniu). Po tej oficjalnej części imprezy udaliśmy się w stronę kamionki "Bolko" i tu niemiłe zaskoczenie. W ustronnym miejscu, gdzie zawsze robiliśmy ognisko, ktoś wybrukował palenisko i chociaż nie było tablic zabraniających rozpalania ognia w tym miejscu, to nie chcieliśmy się narażać na nieprzyjemności i Grażyna zaprowadziła nas na inne miejsce, równie piękne i bezpieczne, z widokiem na wodę. Tu wszyscy ochoczo zabrali się do zbierania chrustu, a Kazimierz, stary harcerz, szybko i sprawnie rozpalił ogień, a pozostali panowie bardzo mu pomagali. Trochę brakowało nam stołu, ale nie w takich warunkach dawaliśmy radę - rozłożyliśmy gazety, a potem do jedzenia gadżety, każdy częstował czym mógł /grzybki, ogóreczki, babeczki itp./ co głodniejsi piekli kiełbaski i chleb. Weganie wsuwali sałatę, Jacuś odpalił samograja z patriotycznymi piosenkami i w przerwach między grzybkiem, a ogórkiem trochę pośpiewaliśmy. Z daleka podziwialiśmy jak morsy świętują niepodległość po drugiej stronie jeziora – mocząc się ze śpiewem na ustach w zimnej wodzie z flagami i racami. W międzyczasie dojeżdżali rajdersi, którzy nie zdążyli na oficjalną część rajdu, a inni, którzy już poświętowali, rozjeżdżali się do domów. Piękny, słoneczny dzień i kolejny bardzo udany rajd. TEwa, zdjęcia TEla, TEwa, Grzesiek i Jacek