Obraliśmy kierunek na Turawę, z nadzieją, że marne prognozy się nie sprawdzą, padać nie będzie i dojedziemy do drewnianego kościółka w Bierdzanach (z mediów wiemy, że obecnie kościółek jest cały szczelnie owinięty folią, a pod folią odbywa się trucie korników i innych żarłoków, którym drewno z kościółka za bardzo smakuje). Jednak deszczyk nie dawał za wygraną...  W lesie za Opolem 5 osób postanowiło, że wraca, a drugie 5, że peleryny mamy i pojedziemy nad Jeziora Duże i Średnie, i przez Niwki wrócimy. W drodze z Niwek nawet zaczęło wyglądać słońce, a my zaczęliśmy żałować, że zbyt łatwo zrezygnowaliśmy z naszego bierdzańskiego celu. Pod Opolem zrobiło się słonecznie "na całego" zrodził się więc pomysł, że jedziemy zwiedzać... Opole. Pomysł nie taki znowu głupi, bo co innego lecieć przez miasto do pracy czy do sklepu, a co innego spojrzeć na niego nieśpiesznym okiem turysty . Obeszliśmy plac Kopernika, Wzgórze Uniwersyteckie, Kościół na Górce, a potem każdy zadowolony pojechał w swoją stronę. I to też był dobry pomysł. Ledwie każdy dotarł do bezpiecznego domku, a tu słoneczko się schowało i z nieba lunęły strugi deszczu . Liczniki pokazały ponad 40 przejechanych kilometrów. Jak na tak niepewną pogodę, to całkiem fajny rezultat.