Kwiecień nadal rozpieszcza nas letnią pogodą, toteż na zbiórce pojawia się nas coraz więcej chętnych do jazdy. Zgodnie z naszym zwyczajem razem z czasem letnim wróciliśmy do godziny 9 -tej jako pory odjazdu. W tą niedzielę było aż 14 osób zdecydowanych jechać na Annaberg, ale dwóch się wyłamało i pojechali zwiedzać zamek w Niemodlinie. Reszta udała się przez Królewską Wieś w stronę Maliny, gdzie czekał na nas Jacek S, a po drodze"zgubiliśmy" Sławka, więc stan się wyrównał. Mieliśmy jechać na Kamień Śl. przez rozkopany przejazd kolejowy, ale Roman pokazał nam lepszą trasę, przez ulicę Adama, bo na niej mieszka.

Dlatego coraz więcej rajdersów wychodzi ze swoich zimowych norek i postanowiliśmy to uczcić jak co roku wspólnym ogniskiem. Długo zastanawialiśmy się dokąd pojechać, bo coraz trudniej znaleźć ustronne miejsce gdzie można to zrobić. Kolejarze rozkopują przejazdy,  by utrudnić wjazd do lasu, leśnicy stawiają tablice zakazu palenia ognisk, albo wymagają podań, pozwoleń i pieczęci, że się każdemu w końcu odechciewa. Jakoś sobie z tym poradziliśmy i  podczas zimowych wycieczek znaleźliśmy fajne miejsce między Masowem i Biadaczem nad jazem na Małej Panwi - tam postanowiliśmy powitać wiosnę. Na zbiórkę koło  Mickiewicza przyjechała rekordowa liczba członków i sympatyków naszego klubu, a jeszcze innych zbieraliśmy po drodze, w sumie było nas 27 osób.

Wiosna w pełni, słońce przygrzewa, więc kto żyw spieszy w plener - rajdersi również. Na zbiórkę przyjechało 14 osób, pojawili się nawet tacy, których całą zimę nie widzieliśmy. Brakowało nam tylko Grześka by sprawdził obecność i czuliśmy się trochę opuszczeni, bo nie miał nas kto przeliczyć i wyprawić w trasę. Długo nie mogliśmy ustalić, gdzie pojedziemy, bo propozycji było kilka, ale w końcu zwyciężyła opcja Bercika, że jedziemy do Kamienia Śląskiego, a potem się zobaczy – może na Annaberg.

Robi się coraz cieplej, toteż i  więcej rajdersów pojawia się na zbiórce, chociaż niektórzy tylko po to by sprawdzić listę obecności,  inni by  pogadać, a potem i tak jadą w swoją stronę. Trochę wiało, więc postanowiliśmy ustawić się bokiem do wiatru i pojechać w kierunku Strzelec Opolskich. Pojechaliśmy ulicą Ozimską i dalej ścieżką rowerową przez Lędziny by w Chrząstowicach po drodze zgarnąć Cześka Pirata. Dalej jechaliśmy już w dziesięć osób, ale z czasem jak w piosence o 10 murzynkach, stopniowo stan grupy wykazywał tendencję malejącą.