Zgodnie z przysłowiem – “w marcu jak w garncu” – ta niedziela bardzo różniła się od poprzednich. Ochłodziło się znacznie, a na dodatek mocno wiało, toteż na zbiórkę znacznie mniej rajdersów przygnało. Na zbiórce Grzesiu R. nie zapomniał o dzieńkobietowym święcie i częstował panie – cukierkami o wdzięcznym imieniu „Grześ”, potem zrobił nam grupowe zdjęcie i wyprawił w trasę.

Kolejna ciepła niedziela w lutym, tyle, że trochę wietrzna, co wcale nie przeszkadza kolejnym rajdersom wychylać się ze swoich zimowych legowisk. Frekwencja była całkiem niezła, choć jak zwykle Grzesiu nas tylko obfotografował i wyprawił w drogę, a „Wojtki” odprowadziły do rogatek miasta. Postanowiliśmy, że jedziemy pod wiatr by z nim wracać i wypadło w kierunku zachodnim. Kazimierz poprowadził nas ul. Budowlanych na Zakrzów, a tam Sławomir na ul. Korneckiego wypatrzył ciekawe malowidło naścienne, które nie do końca rozszyfrowaliśmy.

Luty kolejny raz zaskoczył nas w tym roku, najpierw siarczystymi mrozami i niespotykanymi od lat wielu opadami śniegu, a następnie gwałtownym ociepleniem. W niedzielę słoneczko tak nam zaświeciło, że sporą grupę rajdersów z norek zimowych wygoniło - nawet tych od dawna nie widzianych. Niektórzy przyszli się tylko przywitać, inni pojechali kawałek, ale i tak w niezłym składzie ruszyliśmy przez rozkopane miasto w kierunku Kępy, potem przez Krzanowice i Czarnowąsy pojechaliśmy na Świerkle.

Po raz szósty, dzięki Heńkowi z TTH oraz Leszkowi i innym pomocnikom, we wiacie koło Jeżowego Stawu zapłonęło ognisko. Świętowaliśmy Boże Narodzenie śpiewem i smakołykami przygotowanymi przez Heńka ?